Antoinette: meer tijd dankzij HIPEC

De sluipmoordenaar

Het ging ontzettend snel: op een woensdag in september 2015 bezocht ze de huisarts voor een wat opgeblazen gevoel in haar buik sinds een paar dagen. Die vermoedde wat vocht en stuurde haar voor een scan naar het ziekenhuis. 2 Dagen later kreeg ze de diagnose kanker te horen. Antoinette van Baarsel (65) was vooral enorm verbaasd: "Ik drink bijna nooit, rook niet, ben geen liefhebber van fastfood, beweeg veel; dan verwacht je eigenlijk dat het aan jouw huis voorbijgaat."

Enkele dagen na de eerste diagnose kwam de tweede klap: het bleek te gaan om eierstokkanker. "De sluipmoordenaar noemen ze dat. Vaak krijg je er pas last van als het is uitgezaaid. Ik zat in stadium 3, wat betekent dat het inderdaad was uitgezaaid en in mijn buikvlies zat. Mijn eerste vraag was eigenlijk heel rationeel: 'Dokter ga ik nu dood?' Daar kon hij niets op zeggen, hij wist het niet."

Meer tijd dankzij HIPEC

Antoinette kon in die tijd terugvallen op haar man en kinderen. Samen bespraken ze de te volgen weg. "Mijn oudste dochter was op vakantie, maar die maakte meteen rechtsomkeert. We hebben overlegd en besloten om het maximale eruit te halen. Zij heeft met de beste ziekenhuizen in Nederland en België contact gezocht en gevraagd waar we de beste behandeling konden krijgen. Zo kwamen we terecht in het Antoni van Leeuwenhoek, bij Willemien van Driel."

Ik geniet ontzettend van het leven en probeer er zoveel mogelijk uit te halen!

"Willemien legde me uit dat elke patiënt een operatie - een debulking - krijgt en chemotherapie. De studie ging over de eventuele effecten van een verwarmde chemospoeling in je buik tijdens de operatie, een HIPEC. Daar zaten een aantal risico's aan, maar mijn kinderen zeiden 'al moeten ze je oren door je neus heen trekken, wij willen dat je nog jaren blijft leven'. Ik besloot mee te doen.”

Net als 244 andere vrouwen. Maar zoals wel vaker bij patiëntenstudies betekent deelname niet dat je de nieuwe behandeling ook daadwerkelijk krijgt. "Het ging om een zogenaamd dubbelblind onderzoek. De helft van de vrouwen kreeg de HIPEC, de andere helft niet. Je weet dus niet waar je aan toe bent, zelfs de arts weet het niet van te voren. Tijdens de operatie, als je eenmaal open ligt, drukken ze letterlijk op de knop van de computer die dan aangeeft of je wel of geen HIPEC krijgt. Ik wilde de HIPEC heel graag en was dan ook ontzettend blij dat toen ik wakker werd ik hoorde dat ik de behandeling had gekregen."

Nog steeds een buitenmeisje

Dat was december 2015. Nu, bijna 2 jaar later, gaat het heel goed met Antoinette. "Een van mijn dochters is zwanger, in januari is ze uitgerekend. Dat ga ik meemaken en als het aan mij ligt ga ik nog vele jaren van al mijn kleinkinderen genieten. En natuurlijk zit er wel eens zo'n negatief stemmetje in mijn hoofd, maar daar wil ik niet mee leven. Je hebt geen garanties, maar ik ga ervoor. Sterker nog, ik geniet ontzettend van het leven en probeer er zoveel mogelijk uit te halen!"

Antoinette noemt zichzelf ‘een echt buitenmeisje’, en dat kan ze nog steeds zijn. "Ik ben dol op wandelen met de hond en om met mijn passie 'de paarden' bezig zijn. Maar het belangrijkste is toch de liefde van mijn familie en het fijne contact met mijn vrienden.”