Duurzame arbeidsparticipatie van mensen met kanker en hun partners

De weg terug naar de werkvloer kan voor (ex-)kankerpatiënten vol obstakels liggen. Helaas ontbreekt het nog aan een echt effectieve interventie om mensen hierbij te helpen. 
Met deze studie willen de onderzoekers een op maat gemaakt programma vergelijken met de gebruikelijke begeleiding van patiënten met kanker die terugkeren naar de werkvloer. Daarnaast kijkt het team naar het effect van een kankerdiagnose op de gezondheid en het werk van de partner.

Waarom is dit onderzoek nodig?

Dit onderzoek is nodig omdat verbeterde overlevingskansen hebben gezorgd voor een verschuiving van de focus naar de periode na kanker. In die periode speelt terugkeer naar de werkvloer een grote rol. Voor terugkeer naar de werkvloer bestaan allerlei ondersteuningsprogramma’s (arbeidsparticipatieprogramma’s), maar die dekken vaak niet de lading. Zo ontbreekt bijvoorbeeld een ondersteuningsprogramma voor partners van patiënten. Terwijl partners vaak de belangrijkste bron van steun zijn en dus een belangrijke rol spelen in een succesvolle terugkeer naar de werkvloer. 

Wat levert dit onderzoek op?

Uit dit onderzoek zal moeten blijken of een op maat gemaakt programma haalbaar, effectief en betaalbaar is. En of dit programma beter is dan de bestaande begeleiding. Bovendien kan met de resultaten uit dit programma ook een ondersteuningsprogramma samengesteld worden dat op de partner gericht is. Succesvolle terugkeer naar de werkvloer is belangrijk voor het algemeen welbevinden en daarmee voor de kwaliteit van leven.

Hoe wordt dit onderzoek uitgevoerd?

Om dit onderzoek uit te voeren zullen de onderzoekers 2 verschillende onderzoeken opzetten. Allereerst benadert het team 240 volwassen patiënten (18-60 jaar) met kanker. Op basis van loting krijgt de ene helft het programma op maat aangeboden en de andere helft de standaard begeleiding. Hiermee willen de onderzoekers de kosteneffectiviteit van het programma op maat onderzoeken. Vervolgens zullen de onderzoekers 265 partners (18-65 jaar) van patiënten met kanker benaderen. Hiermee willen de onderzoekers nagaan wat het effect van een kankerdiagnose op de partner is. 

Voor beide onderdelen geldt dat patiënten en partners op verschillende momenten een vragenlijst invullen. Hierin komen onderwerpen aan bod als: bereidheid om terug te keren naar de werkvloer, wat er nodig is om terug te kunnen keren, en kwaliteit van leven. Ook moeten de deelnemers aan bepaalde voorwaarden voldoen. Voor beide groepen geldt bijvoorbeeld dat zij een lopend arbeidscontract hebben en recent betaald werk hebben gehad, maar al dan niet (gedeeltelijk) zijn uitgevallen.

Resultaten

mensen die kanker overleven kunnen beter geholpen worden bij hun werkhervatting door interventies af te stemmen op de fase van hun re-integratie. Gerichte ondersteuning in zes fasen helpt, van emotionele begeleiding en contact met werkgevers in een vroeg stadium tot zelfredzaamheid en lange termijnplanning. Interviews met 18 experts en focusgroepen met 15 overlevenden van kanker brachten concrete behoeften naar voren. Vroege ondersteuning richt zich op emotionele begeleiding en contact met collega's. In latere fasen helpt hulp bij zelfevaluatie, gepersonaliseerde werkoplossingen en training in communicatievaardigheden om overbelasting te voorkomen. Met deze aanpak spelen interventies beter in op de unieke uitdagingen van mensen die kanker overleven en verhogen zij de kans op succesvolle re-integratie.
Tailoring work participation support for cancer survivors using the stages of change: perspectives of (health care) professionals and survivors (Link naar wetenschappelijk artikel)